نباید آینده ایران را ویران کنیم؛ با کنترل آمریکا میتوانیم…

فریدون مجلسی

تحلیلگر روابط بین‌الملل: آینده ایران نباید فدای مسائل کوچک و کنترل‌پذیر شود

روزنامه آرمان ملی گزارش داد: پس از سخنان اخیر مسعود پزشکیان، نایب رئیس مجلس در مورد آمادگی ایران برای مذاکره با دولت ترامپ، بازار واکنش مثبتی نشان داد و قیمت ارز و طلا در بازار سرمایه کاهش یافت.

این تحول در حالی صورت می‌گیرد که تنها چند روز دیگر به مراسم تحلیف دونالد ترامپ در اول بهمن‌ماه باقی مانده است و او رسماً کار خود را در کاخ سفید آغاز خواهد کرد. برای بررسی دقیق‌تر این مسائل، فریدون مجلسی تحلیلگر برجسته روابط بین‌الملل در گفت‌وگو با ما به تحلیل شرایط کنونی پرداخته است.

چرا مذاکرات با ترامپ هنوز ممکن است؟

مجلسی در این باره می‌گوید: «واقعیت این است که ما باید خیلی زودتر از این وارد مذاکره می‌شدیم تا نفوذ بیشتری در منطقه داشته باشیم، اما هنوز هم دیر نشده است. هرچند که تعلل در این زمینه به مسائلی پیچیده تبدیل شده، اما اگر به مذاکرات دست بزنیم، هنوز هم امکان دستیابی به آینده‌ای بهتر وجود دارد.»

او اضافه کرد: «با قدرتی که هنوز داریم، باید از مذاکره نهراسیم. مذاکرات می‌تواند فرصت‌هایی به‌دنبال داشته باشد که موجب برطرف شدن تحریم‌ها و موانع اقتصادی گردد. در این شرایط، اقتصاد ایران می‌تواند با کشورهای مختلف جهان در عرصه تجارت همکاری کند.»

فرصت‌های اقتصادی ایران در جهان

مجلسی با اشاره به ظرفیت‌های بزرگ بازار ایران گفت: «ما باید رویکردی را پیش بگیریم که کشورهای جهانی متوجه شوند ایران یک بازار بزرگ است. اگر درهای اقتصادی خود را به روی برخی کشورها ببندیم، این کشورها آسیب خواهند دید. ایران اگرچه در تنگناهای اقتصادی قرار دارد، اما همچنان قدرت دارد تا فرصت‌های جدیدی را برای توسعه همکاری‌ها ایجاد کند.»

پیام این سخنان چیست؟
آنچه که این تحلیلگر برجسته روابط بین‌الملل به‌وضوح بیان می‌کند، این است که باید بر سر مسائل اساسی و بلندمدت کشور حساس بود و اجازه نداد که موضوعات کوچک و زودگذر آینده‌ای بهتر برای ایران را تهدید کنند. مذاکرات راهی است که می‌تواند تحریم‌ها را کاهش داده و جایگاه ایران را در بازارهای جهانی تقویت کند.

در این میان، سؤالی که همچنان بر ذهن‌ها باقی است این است که آیا ایران می‌تواند پس از تحریم‌های شدید، به این فرصت‌ها دست یابد و آینده خود را در دوران ترامپ با اتکاء به سیاست‌های هوشمندانه، دوباره بسازد؟